به گزارش «سراج24»، این یک حقیقت تلخ است که سینمای ایران با اینکه بیش از 34 سال از پیروزی انقلاب اسلامی می گذرد، هنوز نتوانسته دست به ساخت یک فیلم در مورد اندیشه ها و آرمان های حضرت امام خمینی (ره) بزند.این در حالی است که در بسیاری از کشورها، ساخت فیلم هایی بر مبنای زندگی، آرمان ها و اهداف متعالیه رهبران سیاسی و دینی که از کاریزمای خاصی نزد توده مردم برخوردارند، یک امر مرسوم تلقی می شده که حتی توانسته نظر بازارهای بین المللی را نیز به خود معطوف کند تا جایی که فیلمی مانند "گاندی" حتی موفق به دریافت جایزه اسکار نیز می شود و به راحتی می تواند تاثیرات مطلوب و مورد نظر تیم سازنده را بر روی مخاطب بین المللی خود بگذارد و محملی برای آشنایی بیشتر مردم جهان با این رهبر دینی باشد.
اما در ایران این اتفاق حتی در چارچوب های داخلی اش هم به وقوع نپیوسته است.در شرایطی که شدت و حدت ساخت فیلم های فاخر در سالیان اخیر با شتاب بیشتری پیگیری می شود اما هیچگاه مسیر ساخت اینگونه آثار به سمت معمار کبیر انقلاب نرفته تا سینمای ملی ما با این سوال مواجه باشد که در طول حیات سی و چند ساله پس از انقلاب خود، تا چه اندازه توانسته به تبیین اندیشه ها و آرمان سترگ بنیانگذار خود بپردازد؟
البته باید اعتراف کرد که تا به امروز تنها دو فیلم در مورد حضرت امام (ره) در سینمای ایران ساخته شده است که متاسفانه هیچ کدام از آنها نتوانستند به مرز اکران برسند.فیلم هایی که اگرچه نمی توانند تصویری از زندگی و آرمان های امام باشند اما در این کورسوی فقدان آثاری راجع به این مقام بزرگوار، پرداختن به این آثار نیز می تواند محلی از اعراب داشته باشد درست مانند این مثل که در شهر کورها، یک چشم پادشاه می شود.
نخستین تلاش برای نشان دادن زندگی حضرت امام خمینی (ره) در فیلمی سینمایی به سال 80 باز می گردد که "مجتبی راعی" فیلمی به نام "صنوبر" را جلوی دوربین برد.فیلمی که در آن به دورانی از زندگی روح الله نوجوان اشاراتی می شود.داستان این فیلم مربوط به زمان جنگ جهانی اول است که در جریان آن، حجم فراوانی از ناامنی و اغتشاش، منطقه ای به نام کمره را در بر می گیرد.از دیگر سو این حوادث مرتبط با انقلاب مشروطیت ایران و مبارزاتی که مردم خمین در این بحبوحه انجام می دهند می شود که در آن توجه ویژه ای به نقش روحانیان می شود ضمن آنکه تمام این داستان ها، برهه ای از تجربیات نوجوانی به نام "روح الدین" است.
این فیلم سینمایی پس از کش و قوس های فروانی که در راه ساخت آن به وجود آمد در جشنواره فیلم فجر سال 81 به نمایش درآمد و بدین ترتیب اولین و آخرین نمایش سینمایی این فیلم رقم خورد چرا که دیگر هیچ گاه نتوانست رنگ پرده را به خود ببیند.اما فیلم راهی تاریک خانه آرشیو هم نشد چرا که چند سال بعد توانست در شش قسمت تلویزیونی از صدا و سیما پخش شده و در طول سالیان دیگر نیز بارها به سمع و نظر مخاطبان تلویزیونی برسد.
دومین تجربه سینمایی که قرار بود به یکی از جدی ترین فیلم های سینمایی مرتبط با زندگی حضرت امام خمینی (ره) باشد، سه سال پس از "صنوبر" جلوی دوربین رفت.این بار "محمدرضا شرف الدین" به کارگردانی "بهروز افخمی" با تیمی حرفه ای درصدد ساخت فیلمی تحت عنوان "فرزند صبح" برآمد که دربردارنده زندگی حضرت امام (ره) تا هفت سالگی ایشان بود.فیلمبرداری این کار دقیقا سه سال به طول انجامید و از آنجایی که از همان آغازین روز فیلمبردرای حواشی بسیاری را به خود دید، تا سال 89 به طول انجامید که نخستین اکران آن نیز در جشنواره بیست و نهم فجر بود.فیلم اکران شد و طبق همان حواشی ای که در طول سالیان اخیر به وجود آورده بود، مورد اعتراض اصحاب رسانه و جامعه منتقدین قرار گرفت.افخمی هم از زیر ساخت این فیلم شانه خالی کرد و با صراحت اعلام کرد که "فرزند صبح فیلم او نیست."
در چنین شرایطی که صدها میلیون تومان خرج ساخت چنین فیلمی شده بود و نسخه نصفه و نیمه آن به نمایش درآمده بود، نه کسی بود که بتواند این نسخه نصفه و نیمه را به سرانجام برساند و نه اینکه می شد همان نسخه را به اکران عمومی فرستاد؛ این شد که این فیلم نیز از آن وضعیت بلاتکلیفی خود، به انبار آرشیو سپرده شد و الان پس از نزدیک به 3 سال از زمان اکران جشنواره ای اش، هیچ خبری مبنی بر روشن شدن وضعیت تولید مطلوب یا اکرانش به گوش نرسیده است.
البته باید در این بین به این نکته بسیار مهم توجه داشت که حتی اگر این دو فیلم به مرحله اکران نیز می رسیدند، آثاری بودند که نمی توانستند بیانگر زندگی مبارزاتی حضرت امام (ره) و نشاندهنده اندیشه های عمیق و آرمان های متعالی ایشان باشند."صنوبر" مربوط به دوران نوجوانی امام (ره) بود و "فرزند صبح" هم دوران کودکی ایشان را به تصویر می کشید.
اما در آسیب شناسی این جریان که چرا تاکنون فیلمی در شان و اندازه حضرت امام خمینی (ره) ساخته نشده به یک حقیقت تلخ دیگر نیز می رسیم و آن اینکه، هم "مجتبی راعی" و هم "بهروز افخمی" به عنوان تنها کارگردانانی که توانستند به ساخت فیلم هایی درباره امام (ره) همت بگمارند، از اوضاع بد حمایت های صورت گرفته علیه آنها به شدت معترض بودند به گونه ای که "مجتبی راعی" در دورانی دیگر قصد ساخت فیلمی درباره دوران جوانی حضرت امام خمینی (ره) را داشت که این کار را به دلیل آنچه ناملایمتی مسئولان در برابر عدم حمایتی که از ساخت "صنوبر" داشنند، به فراموشی سپرد و "بهروز افخمی" نیز قرار بود به دلیل کیفیت بیشتر نسخه نمایشی "فرزند صبح"، بسیاری از مراحل فنی آن را در خارج از کشور به انجام برساند که این امر نیز به دلیل برخی ناهماهنگی ها و کمبود بودجه به انجام نرسید تا اختلافات میان او وتهیه کننده این کار به اوج خود برسد.
در اینجا این سوال مهم مطرح می شود که نهادهای دولتی و سازمان های ذیربط که میلیاردها تومان بودجه در اختیار فیلم های فاخر قرار می دهند چطور نمی توانند نسبت به سفارش و ساخت یک اثر جامع و مانع پیرامون زندگی مبارزاتی حضرت امام (ره) که قابلیت پخش و اکران جهانی داشته باشد، همت کنند؟! در شرایطی که بسیاری از انقلاب های بزرگ کشورهای منطقه تحت پیروی از مشی سیاسی و اخلاقی حضرت امام (ره) به پیروزی رسیده اما ما هرگز نتوانسته ایم حتی به ساخت یک فیلم متوسط در این باب همت بگماریم و این نقطه ضعف بزرگی برای سینمایی است که هر روزه مورد تهدیدات و تهاجمات گسترده بین المللی قرار می گیرد اما نمی تواند طبق داشته های جهان شمول خود، به این هجمه ها و هژمونی های افسارگسیخته پاسخ درخور توجهی بدهد.
البته تلویزیون در این سالیان توانسته نسبت به ساخت سریال ها و مستندهایی درباره این مقام بزرگ، کارهای خوبی انجام دهد به گونه ای که تا امروز 7 سریال مختلف درباره امام خمینی (ره) در صدا و سیما ساخته شده که هر کدام از آنها بارها و بارها پخش شده و ضمن آنکه ساختار قابل توجهی دارد، توجه مخاطبان را نیز به خود جلب می نماید در حالی که این نسبت در سینما به صفر رسیده است.مستند واحد مرکزی خبربه نام «سیره عملی امام روح الله» از برجسته‌ترین تلاش‌ها برای بازنمایی شخصیت امام بود که به شدت پرببینده شد.
در شرایط کنونی، لزوم ساخت یک فیلم سینمایی در مورد حضرت امام خمینی (ره) به مانند "گاندی" که توانست در بین بسییاری از جوانان کشورهای غربی تاثیرات مثبتی بگذارد، بیش از هر زمان دیگری احساس می شود.
